Praktijkvoorbeelden

Wolin

Arine heeft mijn KWPN-merrie Wolin in februari 2013 voor het eerst behandeld, Wolin had het headshaking syndroom en had hier verschrikkelijk veel last van. Bij veel wind, veel zichtbare pollen in de lucht, laagstaande zon, na de tandarts en bij druk op het hoofd had ze een hele pijnlijke uitdrukking in het gezicht en kon ze blijven gooien met het hoofd. Na alternatieve behandelingen, die geen blijvend resultaat brachten, ben ik me gaan verdiepen in cranio-sacraaltherapie en kwam zo uit bij Arine, opgeleid door Maureen Rogers. Dat voelde meteen goed!
En wat een geweldig lief, warm, betrokken en bekwaam persoon hadden we getroffen! Ik zag na de eerste behandeling al enorme opluchting bij mijn paard. Zoveel ontspanning in het gezicht van Wolin. Hierna volgden meerdere ‘onderhouds’-behandelingen en is Wolin van een flinke headshaker naar een gelukkig headshake vrij paard gegaan.

Wat een enórm verschil! Naast dat Arine gouden handen heeft, is ze heel betrokken en ziet ze erg veel, aan zowel het paard als de eigenaar/esse. Arine heeft erg veel betekend voor het herstel van mijn merrie en heeft dit nauw gevolgd en doet dit nog steeds.
Arine heeft een heel warm plekje in mijn hart.

Wouter

Ik heb Wouter nu vanaf augustus 2009. Ik leerde hem kennen op de boerderij, waar ik veel kwam om tuigpaarden te trainen voor de tuigwedstrijden. Wat hij daar deed was neurotisch van de ene kant in zijn stal naar de andere kant lopen. En als hij even in de paddock stond dan was hij binnen een half uur drijfnat en compleet over zijn toeren. Hij zou in dat jaar voor het eerst op wedstrijd gaan en starten in de competitie, maar hij draaide compleet door. Voor de kar wilde hij alleen maar rennen en hij was niet te stoppen. Met mondproblemen als gevolg.

De eigenaar zag het niet goed komen en vroeg aan mij of ik hem voor de helft wilde hebben, zodat ik thuis zou kunnen kijken of ik wat met hem kon. Hij kon hem zo toch ook niet verkopen.

Toen kwam ik er achter dat het een heel bijzonder en vooral heel gevoelig paard was. Dat zoveel stress en paniek in zijn lijf had, waardoor hij niet wist wat hij er mee moest. Bij mij kwam hij met twee andere paarden dag en nacht buiten te staan, wat voor hem een verademing was. Toch waren er momenten, dat als ik hem alleen apart van de anderen nam, dat hij compleet doordraaide. Of dat hij bij vlagen uren achter elkaar alleen maar langs de omheining liep of draafde, met gaten van wel 40cm als gevolg. Helemaal in zichzelf gekeerd, afgesloten van de wereld.

Er waren momenten dat ik het niet meer wist, ik voelde dat hij gelukkiger was, maar hij zat nog met zichzelf in de knoop. Intussen had ik Arine leren kennen. En toen ze in contact met Wouter kwam beaamde ze dat het een geweldig bijzonder en fijngevoelig paard was. Ze had het gevoel wel wat voor hem te kunnen betekenen en dat is ook gebeurd. In de eerste behandeling kwam er heel veel spanning uit, hij zuchtte, haalde heel diep adem, trilde, kauwde en was hele momenten in zichzelf gekeerd. Maar hij veranderde. Gedurende de dagen er na, werd hij in zijn oog veel zachter, werd hij rustiger. Het draadlopen stopte, hij was veel minder in zichzelf gekeerd. En tijdens het rijden had ik zelfs een relaxt paard, met veel meer mondactiviteit (duidelijk schuimen). Zelfs mijn instructeur vroeg zich af wat ik met het paard gedaan had. 

Na een week of drie hadden we voor de tweede behandeling afgesproken en ik voelde dat hij daar ook behoefte aan had. Hij werd weer wat onrustiger en drukker. De behandelingen die volgden hadden elke keer tot gevolg dat hij weer rustiger werd, hij was niet langer de laagste in rang in de kudde, maar gaf een weerwoord. Voegde zich meer bij de rest en stond niet alleen afgezonderd in een hoekje. Ook werd hij steeds brutaler, zijn andere kant van zijn karakter die ik tot dan toe nooit had gezien.

Intussen werd ik zelf ook door Arine behandeld. En er waren wel momenten dat het met Wouter weer wat minder ging, maar vaak als ik weer was behandeld door Arine, werd Wouter ook weer helemaal rustig. Doordat hij zo gevoelig is, nam hij al snel mijn onrust, onzekerheid of spanning over. Zo waren er wel vlagen dat het draadlopen weer terug kwam. Maar na een behandeling van mij in combinatie met een korte behandeling van Wouter stopte hij er weer mee.

Arine heeft voor mij en Wouter heel veel betekend en nu nog. Ik heb een paard dat de andere eigenaar totaal niet terug zou herkennen. Rustig, zelfverzekerd en met een geweldige persoonlijkheid. Daarnaast heb ik hierdoor ontzettend veel geleerd over mijn paard, maar ben ik ook steeds beter naar hem gaan luisteren en naar mijzelf.

 Arine bedankt

Klein peerdekind ♥

Ons veulen is een paar weken oud. Om te ontwormen, halster aan en even vaststaan. Gelijk goede oefening, maar het baasje wordt afgeleid en vergeet z’n veulen. Dat vindt dat ze te lang vaststaat en besluit zichzelf te bevrijden, met alle gevolgen van dien: het veulenkind heeft een zwelling op de nek (derde/vierde nekwervel) die op de zenuwbanen drukt die naar de linkerkant gaan. Gevolg: geen gevoel in het linker achterbeen en de staart. Ook kan het veulen haar hoofdje niet goed optillen en heeft ze geen zuigreflex.
Stom? Ja! Menselijk? Zeker!
Wat nu? Daar ligt ze en ze komt niet meer in de benen. Geen kracht in alle beentjes en linksachter beweegt zelfs niet eens. Met strobalen proberen we haar bij de merrie te krijgen, maar dat lukt niet. De veearts kan niet veel doen, alleen ondersteunen met homeopathische druppels. De volgende dag komt een kennis om te helpen. Er zit nog leven in het veulen, dus hup, alles op alles om het in de benen te krijgen en te laten drinken bij de merrie, maar drinken onder de merrie lukt niet zo.
Deze kennis stelt voor Arine erbij te roepen. Die kan gelukkig direct komen.
Al na de eerste behandeling van Arine is de zwelling op de nek weg en kan het veulen haar hoofd weer optillen en is het zuigreflex terug! Ze drinkt een klein beetje uit een emmertje! Ook het linker achterbeentje beweegt, weliswaar nog krachteloos, maar er zit beweging in.

Op zondag staat ons veulen uit zichzelf op en doet wat wankele passen door de box. Nu is het een kwestie van oefenen, volhouden en aansterken.Na twee weken weer een behandeling.

Ze doet het goed, maar na de eerste grote sprongen vooruit, gaat het nu toch wat langzamer. Ze heeft nog een half slepend achterbeentje en zakt ook nog erg ver door in het kootgewricht. Ze loopt al een heel stuk beter, maar de coördinatie is er nog niet helemaal. Ze wordt nog heel even behandeld en dan moet ze nu kilometers gaan maken en lekker buiten lopen.

Een week of vier later (als Arine weer komt kijken) doet ze het alweer een stuk beter. En nu drie en een halve maand later is ze sterk en loopt als een normaal veulen van ruim vier maanden door de wei te dartelen.

Je weet niet wat je ziet en je gelooft het ook niet als je dit niet meegemaakt hebt! Wonderen bestaan nog!

En de baas? Die straalt ook weer!

Brengt de beweging en het welbevinden van je paard weer in balans.

Let op: cranio-sacraaltherapie vervangt op geen enkele wijze een behandeling door de dierenarts of andere specialist.